Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

—    Hij zal wel wijzer wezen I riep Karei uitdagend en nam de bokshouding aan. Van Giesen, gedraag je verstandig.

—    En ik zeg jullie, datje hem bindt! bulderde mijnheer Lobbes. En anders kun jullie direct naar huis gaan en je als ontslagen beschouwen wegens plichtsverzuim en ongehoorzaamheid.

De deur, waarop Waller en Vogel beukten, begon te kraken. Groote splinters werden weggestooten. Een scharnier liet los.

Van Giesen en zijn mannen stonden besluiteloos toe te kijken. Ze begrepen niet aan wie die vuisten en voeten behoorden, die de deur zoo succesvol verbrijzelden. Maar het moment scheen nabij, dat die mannen vrij kwamen. En dan ? Wat was het doel van die woestelingen ?

De andere werklieden, waaronder twee van Van Duren, aarzelden niet langer. Hier was kans op een vechtpartijtje en na afloop misschien op een goede fooi. En in elk geval was die mijnheer Lobbes baas in huis en had zijn zoon hem te gehoorzamen.

Op nog een dringende aanmaning van den brullenden fabrikant besprongen ze zijn zoon, maar stapten haastig terug. Karei’s beide vuisten waren tegelijk uitgeschoten, op den neus van den eenen en tegen de kaak van den anderen aanvaller. Een seconde later echter vielen de mannen opnieuw aan, terwijl de derde Kooymans, die Karei wou helpen, aan zijn jasje greep.

De oude boekhouder keerde zich om en sloeg den man met de vlakke hand op beide wangen, alsof hij een ondeugende jongen was. Op dat moment kraakte de deur, als gaf ze den geest en storttenWaller en Vogel het kantoor binnen.

Maar ook achter hen werd de deur opengerukt aan de winkelzijde. Vier of vijf politie-agenten snelden toe, onder aanvoering van een heer in burgerkleeding.

Deze had een revolver in de hand.

—    Handen omhoog! riep hij met dreigende stem.