Debora

»Gaat gij mee met ons?« vroeg een jonge vrouw.

»Nee, Racha, kan ik den ouden Jehu verlaten ?«

»Je zult het niet willen, veronderstel ik,« zei de andere scherp.

Lea bloosde en liep lachend door.

»Maar wat moeten we aan de overzijde doen, zonder onze mannen,« riepen nu vrouwen.

»Vrees daarvoor niet,« riep Lea spottend. »Ge zult eens zien hoe gauw ze uw voorbeeld zullen volgen.«

Vrouwen droegen bundeltjes uit haar tent; schreiende kinderen volgden haar met kleine pakjes in de handen. Mannen die gehoord hadden van den voorgenomen over* tocht, kwamen toegesneld en kusten de kinderen onstuimig. Ze deden erg luidruchtig en gaven de vrouwen honderden raadgevingen.

»Laat ons met haar gaan tot den oever,« riepen enkelen.

»Neen, neen,« kwam Absom hier tegen op. »Een klein geleide brengt de vrouwen weg en zorgt er voor dat het aan de veren ordelijk toegaat.«

De vrouwen begonnen zich bij elkaar te voegen tot gezamenlijken aftocht. Absom liet zijn oog over haar varen.

Hij zag honderden vrouwen, de meesten van middel? baren leeftijd, met kinderen bij zich. Oude vrouwen droegen bundeltjes, of een klein kind op den arm. Een enkele der muilezels, die tijdens de vlucht was meegeno? men, schopte nijdig met de achterpooten en weigerde halsstarrig de richting uit te gaan, die zijn meesteres hem wilde doen nemen.

Jonge maagden bespeurde Absom maar zeer weinig bij de groep. Wel zag hij ze ver van het kamp in paren dwalen en wist hij anderen op de wandeling met jonge mannen.

Het deed hem glimlachen. Het was geen bevel geweest van Jehu, dus kon hij haar niet noodzaken met de andere vrouwen weg te trekken. Nu — als ze liever bleven. ...

Hij vormde een groep van tien mannen en gaf daaraan de noodige wenken. Ook verzocht hij Lea den Jordaan