Debora

gansche leger langs, om er een juisteren indruk van te krijgen en om zich met allen te verstaan.

Hiér bleef hij staan en wees hij op een muildier, dat zichtbaar te zwak was om den vermoeienden tocht mee te maken; daar weer vroeg hij, getroffen door een opmers kelijk jong gezicht, of die jonge man reeds volwassen was, wie zijn ouders waren en of hij jongere broeders had.

Gaandeweg ging hij zijn positie van bevelhebber die* per vatten en lette hij op alle dingen, waarmee het succes kon in verband staan. Zoo werden op zijn raad te zwaar geladen dieren iets ontladen, en voor zware wagens méérs dere dieren gespannen. Slaven die hem te oud toesches nen, zond hij terug, zoo ook eenige jonge knapen, die zich tusschen de ouderen hadden verscholen.

Eindelijk stopte de bron der toestrooming; niemand kwam meer aan. Allen die mee zouden trekken, schenen aanwezig te zijn.

Nu diende Samuel te weten over hoevele mannen en jongelingen hij h^et bevel voerde. Daar het de kinderen van het uitverkoren volk verboden is, zich hoofd aan hoofd te doen tellen, liet hij luide omroepen dat een elk verzocht werd een pijl naar zijn wagen te brengen. Hij, die zonder boog ten strijde trok, kon een pijl leenen bij een vriend die er een óver had.

Spoedig was aan Samuel’s wcnsch voldaan en nu telde hij honderd en tien pijlen. Even zoo vele vrije mannen en jongelingen zouden hem dus volgen. De telling der slaven verliep sneller; er zouden twee minder dan twees honderd en vijftig met hen uittrekken.

Nu zond Samuel Debora naar huis en zoo ook meers dere vrouwen, die hun man of zoon gevolgd waren. En daarna deed hij allen optrekken naar den buitenrand der stad op een uitgestrekt weiland.

Hier stelde hij zijn leger op in den vorm van een halve maan en reed op zijn wagen naar een plek, vans waar hij allen kon zien.

Het was hem een schoon en trotsch gezicht Vele mans