Debora

Gode welgevallig leven te leiden in uw midden. Wendt u weer tot Hem met ootmoed in uw hart en met de zekere voornemens u te beteren en uw weg opwaarts naar Hem te richten.

En, is eenmaal het geloof in en het vertrouwen óp Je* hova in u weergekeerd, twijfelt dan niet of Hij zal u zeggen wat ge doen moet, beter dan Zijn geringe dienaar, als ik mij gevoel te zijn.«

Hij zweeg en zonk weer in zijn zetel; doch, de eerste oogenblikken waagde niet een der aanwezigen zich te verheffen en den mond te openen.

Eindelijk vroeg Josaphat ben Jizreël:

«Mogen wij na het godvruchtig woord van Abraham ben Jozua nu ook hooren, wat uw mond ons te zeggen heeft, wijze Levie ben Afram.«

Deze stond op en zijn scherpe blik waarde den kring der mannen rond.

»Heb ik u nog wel wat te zeggen, nu hij gesproken heeft ?« zei hij snel en met hoog geluid. »Sprak niet waarheid uit zijn mond en daarom wijsheid ?

Zelfstandigheid, onafhankelijkheid is slechts dat volk waard, dat zich zijn tradities herinnert en die hoog houdt. En de tradities van Israël zijn gegrondvest op zijn onge* naakbaar*zijn voor invloeden van vreemde volkeren. Offert het dat op, dan is de weg geopend voor vermen* ging met vreemden welke eindigt met op te gaan in hen en het ophouden een zelfstandig volk te zijn.

Maar God is barmhartig, Hij wil niet dat ge wordt als de vreemden, trots dat gij u van Hem afwendt. En dus zeg ik u, niet slechts als straf voor uw afval, maar vooral als kenteeken waar de weg is, die u tot hem moet weder* voeren, heeft Hij Moab en Amalek tot u gezonden, gelijk weleer de tien straffen aan Pharao.

Is Israël nu reeds zóó diep gezonken, dat het de waarde niet meer weet, van Gods uitverkoren volk te zijn, dan zal het zich lijdelijk voor de invallers neerleggen. Maar, komen op de roepstem van Jehu van Jahats, Jehu den