Debora

dat die u méér en schóóner konden geven, dan ge reeds bezat? Geloofdet gij dat zij die u deden buigen voor het bespottelijke, het ziellooze door hun eigen handen vervaardigd, nooger beschaving en schooner geloof in zich hadden, dan dat waarop gij reeds zoovele geslachten mocht bogen ?

Geloofdet gij dat?

Neen — dat denk ik niet. Maar, ge gevoelde u vreemd voor hen en ver staan van degenen, die door uw glans werden aangelokt en dat vreemde weet ge aan uzelve.

Maar dat was verkeerd, verkéérd. Die vreemden hadden nog nooit het heerlijke zielenleven gekend dat u eigen is en daarom hadden zij vermaak en voldoening gezocht, bij zelfgemaakte beeldjes. En, in onbewust begrijpen dat gij die stoffelijke beelden niet behoefdet, omdat in uw ziel een groote majesteit woonde, trachtten zij, jaloersch op uw heerlijk bezit, u haar te ontnemen.

y>Gij zult geen beelden jjoor mijn aangezicht hebben, noch uw vrouwen, noch uw\inderen.«-

Hebt gij dit Woord wel ooit goed begrepen? Israel’s kindertijd was voorbij ; ons volk behoefde niet meer de speeltuigjes van een volk in opkomst. Het was geroepen, de aarde te bevolken en te beheerschen en om daartoe te geraken, moest het zich sterk maken ; sterk van binnen, sterk van geloof, maar ook sterk van opbouwende kracht. Sterk moest het maken, een elk zijner mannen; hem verheffen tot een steeds beter en hoogersstaand wezen, dan hij tevoren was geweest.

Dat is uw schoone taak geweest; ge hebt haar echter verzuimd en daarin den Algoede gehoond.

Daarom straft Hij u nu, door de hand der afstamme* lingen van Amalek, die de afstammelingen van Ruben tuchtigen en onderdrukken.

En nu zeg ik niet tot u: Spoedt u, snelt voort tot uw benarde broederen, maar: Keert terug van uw dwalingen. Zweert nog heden uw afgoden af en zendt de vrouwen naar haar Tand terug zoover zij niet bij machte zijn een 38