Debora

hem clan of ge af en toe naast den wagen mag loopen. Wellicht leert ze u dan weer kennen.«

Hij zond den jongen weer heen. Verder gebeurde niets, tot het tijd was om Abdon ben Samgar te wekken en zelf te gaan rusten.

Zoo gingen de eerste dagen en nachten voorbij; Elon scheen des ouden mans argwaan verder geen voedsel te geven. Hij richtte nog maar zeer zelden het woord tot de jonge vrouw en praatte daarentegen veel en vriendelijk tegen Levic ben Afram. Zelfs veroorloofde hij dezen, in den wagen plaats te nemen toen de weg erg ongelijk werd en daardoor moeilijk te begaan.

En ’s avonds groette hij hem en Debora kort en wendde hij zich dan spoedig tot zijn lieden.

Men vorderde nu al, schoon de afstand nog groot was.

Eens trokken zij een kleine nederzetting van Nethinim voorbij, afstammelingen van de vroegere bewoners van Kanaan. Deze leefden in vrede met de joden doch de laatsten sloten geen huwelijken onder hen, omdat ze heidenen waren gebleven.

Slechts een vijftigtal bewoners, telde het kleine dorpje. Op Elon’s vragen antwoordden zij, wel iets gehoord te hebben van Eglon’s inval in het zuiden des lands, doch dat ze van nabij geen vijandelijkheden hadden bespeurd. Daaruit besloot de aanvoerder dat hij nog eenige dag* marschen zuidelijker moest trekken.

Zekeren avond stelde hij een raad van oudsten in en verzocht hij Levie ben Afram daar ook deel van te willen uitmaken. Deze voldeed daar gaarne aan, omdat hij met Elon in goede harmonie wilde blijven en ook wijl hij dacht, somtijds nuttigen raad te kunnen geven.

Ten behoeve der bijeenkomst had Elon een grootere tent doen opslaan, te midden van het kamp van dien nacht.

Levie begaf zich er heen, Debora onder de hoede van Abdon ben Samgar achter latend. Toen hij aan de tent kwam, waren er een tiental oudsten en mannen over tien bijeen, doch Elon ben Jiphtach ontbrak.

183