Debora

Jehu afwist. Izak ging den dood zoeken — maar mét hem, Absom cn dc jonge mannen.

Nu hoorde ze wéér gehinnik. Ze meende zelfs gedempte bevelen te hooren, schoon ze niet kon bepalen uit welke richting zc kwamen.

Ze keerde zich om en snelde voort, vóórt, tot ze aan Samuel’s tent kwam. En daar riep ze luide:

»Samuel, Samuel! Sta op, sta op 1 Samuel!«

Nog eenige malen riep ze, toen kreeg zc bescheid. Ecnige oogenblikken later trad de opperbevelhebber zijn tent uit.

»Gij hier, Lea,« zei hij verrast. »Is er iets gaande met Jehu ? Zeg het mij spoedig, draal niet!«

»Draal gij niet, Samuel.« antwoordde zij rap. »Met Jehu is alles goed, zoo God wil, doch uw jonge mannen staan op het punt een dwazen streek uit te halen.«

»Wat? Vertel snel, Lea/<

Nu aarzelde ze niet, doch vertelde in enkele zinnen met eenvoudige woorden, wat Izak haar dien middag had gezegd en waarom ze Absom had willen spreken. Ze zei dat Absom niet in zijn tent was cn dat ze vele jonge mannen gewapend had zien vertrekken.

Een wolk gleed over Samuel’s gelaat. Hij bedacht nu dat Absom niet in den raad was geweest en dat Izak bijna niets had gezegd. Sneller en vollediger dan I.ca, begreep hij de gansche zaak.

»Ge hebt gelijk, Lea!« zei hij ontroerd. »Niet slechts Izak, zij allen gaan den dood zoeken. En ze zullen hem wel vinden ook, vrees ik.«

Nu was zij haar angst niet meer meester.

«Haast u dan, haast u dan,« schreide ze bijna. «Onze schoone, krachtige, jonge mannen. Wekken we Jehu, wekken we allen; dwing hen terug te keercn.«

Maar Samuel bewoog zich niet van zijn plaats. Bedroefd doch vol ernst op het gelaat, schudde hij het hoofd tot weigering.

»Nee Lea — zij zijn niet meer te redden — maar wél