Debora

Hij zag niet, hoe in wijden boog Izak hen van achteren naderde en zich te luisteren zette, dicht achter het struik* gewas dat nevens den boom groeide.

»Samuel — Samuel — ge kunt niet doof zijn voor mijn bede om liefde. Ik weet — ge hebt een vrouw in Sukkoth, ik geloof dat ze schoon en lieftallig is en dat vele deugden haar sieren. Maar — ben ik dan óók niet mooi, ben ik onwaardig uw vrouw te zijn, nevens haar, uw eerste ? Zie, Jehu, de oude Jehu heeft twee vrouwen, de jonge Absom leeft met drie in zijn tent. Waarom mij dan niet met u genomen ? Ik wil de minste zijn, ik wil naar eeren als mijn meesteres, als ik slechts bij u mag wonen — en uw gezicht aanschouwen.*

»Lea,« zei hij thans met een diepe stem, »ge zijt schoon en waard door een deugdzaam man bemind tc worden. Welnu, dat geluk is u ten deel gevallen. Jehu heeft u lief met alle kracht die in hem woont en die liefde doet hem zich jong voelen, naast u.

Neen — ik wil u niet kwetsen met te spreken van de echtbreuk die de daad zou zijn als ik aan uw woorden gehoor gaf. Ik wil slechts wijzen op een hoogere dan persoonlijke liefde en voldoening.

Waarom bevinden Jehu en de zijnen zich in gindsch kamp ? Waarom snelden wij mannen van Gad hierheen, achter ons latend hen die ons dierbaar zijn ? Waarom zullen binnen enkele weken, dagen wellicht, alle stammen Israël’s hun onderlinge veeten hebben afgeschud als onreine kleederen en hun jonge mannen tot ons zenden, ter hulpe ?«

» Waarom denkt gij ?«

»Omdat de geest van Mozes, de geest van Josua over ons is gekomen en wij gevoelen te zamen een groot volk te zijn, dat zich verweren moet tegen de overrompeling der heidenen. Omdat wij weten dat hooger en dier* baarder dan ons persoonlijk belang, veel dierbaarder dan onze gelieven, de liefde Gods is voor ons, door welke wij zijn aangewezen als het uitverkoren volk, dat eens de aarde zal beheerschen.

133