Debora

Absom zag hij nu steeds minder bij intieme gelegens heden en het leek wel of hij apart samenzijn met hem vermeed. En bij de bijeenkomsten van den raad der aan* voerders, scheen Absom zich liever te voegen bij den altijd opgeruimden Simon ben Joram dan bij hem, die toch in het kamp zijn eerste vriend was geweest.

Schoon ruw en onvatbaar voor diepere indrukken, hinderde hem toch dit blijkbaar opzettelijk ontwijken door Absom. Zij hadden bij hun eerste ontmoeting elkander direct begrepen, docht hem, meer dan hij en Samuel, gedurende den ganschen tocht.

Zekeren avond dat hij uittrok om de buitenposten na te gaan, zag hij Samuel en Absom te zamen loopen. Zij schenen in ernstig gesprek gewikkeld en daardoor kon hij hen met zijn gewonen snellen pas, gemakkelijk inhalen.

Op zijn avondgroet gaven beiden bescheid, doch daarna zetten zij hun gesprek voort.

Al gaande naast hen, luisterde hij naar hun woorden. Zij bespraken de vorderingen der manschappen in de krijgs* manskunst en kwamen hierna tot de conclusie dat de uitvoering van het plan, eenige weken geleden gevormd, nu niet langer behoefde te worden verschoven.

Als hoofdaanvoerders der verbonden troepen hadden zij alleszins het recht omtrent de krijgsplannen van ge* dachten te wisselen buiten den raad. Dat erkende Izak, weshalve hij onder belangstellend luisteren bleef zwijgen.

De ondergaande zon had heel den hemel in een pur* perrood gekleurd, dat zijn weerschijn op aarde wierp. De gloed, weerspiegelend op de gezichten der jonge be* velhcbbcrs, deed den ernst welke op deze lag, nog ster* ker uitkomen.

Izak maakte bij zichzelven de opmerking, dat Samuel zooals hij daar sprak met kennis van zaken over de din* gen, die de belangen van heel het volk raakten, inder* daad den indruk gaf een meer dan gewoon mensch te zijn. En hij begreep dat, zoo Lea trots zij dagelijks ihet hem wandelde, innerlijk zich sterker voelde aangetrok*