De gezellige staking

—    Voor dat het midden in de week is, komt er nog heel wat volk binnen, zei Joop.

—    Meestal in deze klok, antwoordde Douwe. Je komt hier zeker niet dikwijls.

Joop antwoordde niet dadelijk. Zijn blik dwaalde door de groote concertzaal, van tafeltje tot tafeltje, als wilde hij in een wijde beschouwing allen die er zaten, opnemen. Dan liet hij zijn oogen een wijle rusten op het meisjes-orkestje. Gleed zijn blik langs haar witte jurken, de bloote halzen, de wijd-uitgolvende kapsels.

Zijn gezicht had de spottende uitdrukking die er altijd haar eigenaardig cachet aan gaf, verloren en scheen nu meer in harmonie met de droomoogen, die er ernstig in glansden.

Hij voelde voor het eerst sinds weken, een behagelijk gevoel van algeheele rust over zich komen. De zoele warmte, het stil-bedrijvig doen der kelners, het mat-glanzende licht, het rustig bitteren-der stamgasten dat alles vloeide ineen tot een harmonie van huiselijkheid, die hem weldadig aandeed. Zelfs het orkestje scheen er deel aan te nemen. Het speelde niet als anders, de hel-schreeuwende populaire marschen en walsen, maar vredige duitsche stukjes kamermuziek en een aria uit een bekende, ouderwetsch-sentimenteele opera. 94