De gezellige staking

het gelaat af. Hij betrapte nu juist den jongen, die zijn tong niet zoo snel had kunnen binnenhalen.

—    Wat doe jij daar?

—    Ik wou allein oufer dien man spreike.... en of d’r gein mouw an is te passé dat-ie d'r mei uitscheidt, drong Smul aan.

—    Och klets niet langer — ga heen. En jij naar den kelder — ga daar maar poetsen, snauwde hij den jongen toe.

—    Jewel — ’k ga me versagerijne — seiker mit de rotte speule.... ik smeir ’m alsolief.

—    Jij?

—    Nicou — kom d’r uit, schreeuwden een paar jongens hem toe — kom d’r uit, we hebbe reuze-dain.

—    Ha die Nico!

De jongen keek de straat op en blikte jaloersch naar zijn sneeuwballende makkertjes.

—    Nicou — f’r uit. Bin jai nou ’n jonge. Loat die maffert de pest kraige — kraig je ’n piroat.

—    ’t Kan me ouk niks ferdomme, zei de jongen en liep naar den zijmuur.

—    Jij naar achter----

—    Aju!

De jongen greep zijn pet en liep den winkel uit. Hij werd met gejuich ontvangen.

—    Ha die Nico!

—    Me piroat?

—    Hieroh!

Hooglandt kwam weer naar voren en fluisterde met den inspecteur. De mannen liepen stampvoetend heen en weer, terwijl de opgeschoten leden der knokploeg den inspecteur allerlei hatelijkheden toevoegden.

—    Vindt je moesie dat wel goed — sou in de kou d’r op uit?

89