De gezellige staking

was met een poster. Het geval leek hem dubbel bedenkelijk omdat de persoon jegens wien Bertha het standverschil zoo zeer uit het oog had verloren een leuke en niet onbeschaafde jongen scheen. Hij was echter te trotsch om iets van zijn ongenoegen te doen blijken voor het piepjong politie-ambtenaart j e.

—    Welnee--. Trouwens ik zou geen overlast dulden,

van wien ook--.

Het werd rumoerig in de straat, van voetstappen en luide stemmen.

—    Daar zijn ze — ’t is zoo waar een optocht!

Het inspecteurtje kleurde en rammelde zenuwachtig met zijn degen.

Piet Smul marcheerde voorop en betastte zijn elleboog die nog tintelde van den stokslag. Daan Kropsla droeg een roode zakdoek in de hand om het bloeddroppeltje dat aan zijn oor parelde nu en dan af te vegen.

Nu dronken-Nelis buiten gevecht was gesteld en de antiquiteiten deels opgeborgen, deels gevlucht waren, had de troep een manhaftiger voorkomen dan straks. De voorhoede, uitsluitend gevormd door aanhangers van de knokploeg, schele-Ko, manke-Gerrit, Toon-hazelip, Piet-scheve-pet, Jaap-de-leugenaar en anderen, was wel geschikt om een patroon als Hooglandt respect af te dwingen en een twintig-jarigen politie-inspecteur tot blozen te brengen. Uit kiesch-heid en andere overwegingen had Janus zich teruggehouden tot de laatste rij. De jongens plaagden hem nu niet meer, maar drongen naar voren tot vlak voor den winkel en zongen hun lijf deunt je ;

Klampebein Klampebein Paiker me moar af.

87