— Nou wat sou dat ? Asse me den boel loate in den lap hange — salie jullie gauw in meinens ferrekke.
Me motte nou eirst noa boas Houglandt.
— Wat motte me bai dien klampebein doen?
— Wat motte me bai alle boase doen ? 't Is de secretoaris fan de petroonsvereiniging en-ie het weir folk angeset in de Flinderstroat. Motte me dat baigefal moar goedfinde? Dat sou-die wel wille, de smakkert
— Nei godferdomme — ik mot ’m eirst die weik preffe-tief uitbetoale, schreeuwde schele Ko.
— Fouruit manne — wat stoane me nou te soanikke. — Allemoal noa Houglandt!
— Noa klampebein!
— Four main part, noa klampebein. F'ruit, jonges!
— Klampebein — klampebein! schreeuwden de jongens.
— Naar Klampebeen!
Piet liep vooruit met manke Gerrit en schele Ko. De jongens wierpen een paar laatste sneeuwballen naar een clubje kletsende dienstmeiden en volgden dan onder het deuntje:
Klampebein,
Klampebein,
Paiker me moar af.
Frans-pruimtabak stond eenige minuten in zijn broekzak te grabbelen en wenkte dan Ouwe-Kees, dat hij bij hem moest komen. Zij tweeën waren van het clubje oudjes overgebleven; de anderen waren ingerekend.
— Heb jai nog twei sente ? fluisterde hij schor.
— Heb jai se? vroeg de ander leep.
— Ik heb d’r nog acht— (
De gezellige staking. 6. 81