De gezellige staking

— tang.... sai — suipe — en — ik — betoale.... me — gulde.... me — gulde....

De brigadier werd er wanhopig onder. Daar ginds hadden zijn mannen hulp noodig. maar hij wilde zijn arrestant niet loslaten. De nieuwe bepalingen omtrent stakers waren streng en zijn instructies scherp omlijnd.

Hij moest hulp hebben — dadelijk. Hij greep met de linkerhand zijn fluitje uit zijn vest en floot doordringend, twee maal achter elkaar.

Dit waarschuwde de stakers.

—    Hij fluit____hij fluit!

—    Jonges — hai fluit!

—    V’r uit manne.... tippele....

—    Vooruit...!

—    Smeirisse.... smeirisse ....

Ze sprongen op. De „knokkers” trokken fluks hun jassen aan en zetten het op een loopen.

Op de brug stuitten zij op agenten die ineens voor hen opdoken. Ze deinsden terug.

—    Andersom — andere kant! schreeuwden zij hun makkers toe die nog geen agenten hadden gezien en maar bleven opdringen.

—    Denk om Nelis! schreeuwde Joop. Hij had zijn tegenpartij tot bedaren gebracht en rolde nu den zwaren agent uit den weg — in de straatgoot. Dan zette hij het op een loopen in de richting van den brigadier, die nog steeds met Nelis stond te kibbelen. De knokploeg volgde hem.

—    We moeten hem meesleuren, beet hij manken-Gerrit, die heel snel loopen kon, toe. Als ze — hem te pakken krijgen — moet-ie alleen voor de heele grap opdraaien.

Achter hen kwam schele-Ko hijgend aanhollen.

78