De gezellige staking

Joop was voor den winkel blijven staan. Hij droeg geen manchester werkgoed en ook had hij aan het relletje nog niet meegedaan. De politie nam hem waarschijnlijk voor een ordelievend burger, dacht hij ironisch, die op een kansje stond te wachten om haar de behulpzame hand te mogen bieden.

De overigen waren nu vrijwel tot boven op de brug gedreven en bleven daar staan. Enkele jongens gleden nog af en toe met een vaartje de helling af tot voor den winkel en schreeuwden daar: „Kou-de-woaterloars”. De politie achtte dit echter van minder ernstigen aard en wijdde haar aandacht in hoofdzaak aan de hemdsmouwen van depootigsten der stakers.

—    Doe je jas aan, zei de stoutmoedigste agent tot Toon-hazelip op mislukt-vaderlijken toon.

—    Main te warm, zei deze barsch, bemoei je mit je aige fuile wasch.

—    Joupie — woar is Joupie — ha die Joupie! schreeuwden een paar jongens. Joup — f'r uit — kom ouk in de ploeg.

—    Wat mot die doar? vroeg schele-Ko luid.

—    Hou je gedainst — die legt doar den boel af. Die is gis — loat die loupe. Asse se de deur moar op ’n kier sette — hoalt-ie ’m d’r bai se lurrefe d'r uit. Moar woar is Neilis — ik sie Neilis niet. Neilis! Seg — jonges — hebbe se dien ouwe pappert ingereikend?

—    Hé — oume — hei je ouk baigef al dronken-Neilissie ge-sien? vroeg Jan-komiek den agent die naast hem stond te duwen. Wacht — effe wachte — 'k mot effies krabbe....!

—    Woar is tie nou? riepen nu meerdere stemmen.

—    Neilis! Nei-lis!

—    Zooeife sag ik ’m nog — stoan sabbele met ’n ouwe tang — seiker fermilie fan ’m — want-ie was nog al aige....

73