De gezellige staking

—    Mannen — loop toch door____hij komt er toch niet uit.

Een vrouwestem riep dat met bevend geluid.

—    Hou je smoel — oud miroakel.

Pats. Daar vloog een sneeuwbal haar hoofd langs, de kamer binnen.

—    Moord — moord ...!

—    Kou-de-woaterloars .... Kou-de-woaterloars, joelden de stakers. Kou-de-woaterloars...!

De doorgang in de nauwe dwarsstraat verstopte. Fietsende slagersjongens stapten af en riepen voorbijloopende kennissen aan.

—    Hè Kloas — kom effies hier — de loodwurme goan den winkel sloope. Ik wacht effe tot ze’m ope hebbe — misschien valt d'r nog wat af.

—    Zou-e ze den boel in brand steike, schreeuwde een slungel die een groote mand droeg.

—    Afwachte — ze beginne pas____

Nelis Kamphuis werd wrevelig. In zijn dronken brein had zich het idee-fixe genesteld dat baas De Loever hen allen genoodigd had, om onder een borreltje den stand van zaken te bespreken. Hij begreep niet, waarom ze nu zoo lang in de kou moesten wachten.

—    Sou ’t — nog — lang — dure — stootte hij Smul aan.

—    As-tie d’r moar uitkwam — was ’t sou gepiept — zei deze.

—    Kou — de — woaterloars--kom d’r nou uit--!

Een oude dame bleef staan en schudde het hoofd. Zij

kwam eiken dag de straat door, vertelde ze aan een heer in gele regenjas, maar nog nooit was er zoo’n herrie geweest als nu. Het leek altijd zoo’n fatsoenlijk straatje.

—    Man — loop toch door, berispte ze dronken — Nelis.

71