De gezellige staking

—    Jonges — hou je nou kalm, krijschte Smul, godfer____

sche ruigpout kom d’r nou uit mit je loa.... ij. Je siet ommers

dat ’t hommeles wordt____kom d'r uit. Kom d'r uit, as je een

keirel bint.

—    Joa kom d’r uit, schreeuwde nu schele-Ko en hij trok bij voorbaat zijn jasje uit. Hou ’s fast douie. As je nou ’n pietsie keirel bint — kom je d’r uit.

—    ’t Is me — nogal wat keirel — laikt godzalmel____

eiuwig wel ’n waif! krijschte Smul.

—    Dat noemen ze nou iemand met woorden overreden, fluisterde Douwe, Joop in het oor. Dat is nou je reinste anarchie — het resultaat van jouw leer.

—    Vin-je ’t dan niet leuk? glimlachte de ander.

—    ’t Zal wel gauw nog leuker worden.

—    Hoezoo?

—    Je snapt toch wel dat De Loever politie opschelt.

Het rumoer werd steeds erger. Smul bleef onafgebroken

schreeuwen dat-ie Ko niets zou doen als-ie buiten kwam, om zich te laten overreden en de jongens bleven den „maf-fert” toeschreeuwen met naam en bijnaam.

Op den eersten sneeuwbal was een tweede gevolgd en nu waren de beste mikkers onder de jongens vol ijver in de weer, de gansche ruit vol te smakken met zwarte, naar modder gelijkende sneeuw.

Op het voorbeeld van schele-Ko hadden meerdere leden der knokploeg hun jas uitgetrokken en spuwden nu in hun handen. Ze wenkten Ko-de-waterlaars, met lokkend hoofdgebaar, om nu toch heel even op straat te komen.

—    Kou — kom nou.... effies moar!

— V’r uit nou Kou — loat je niet kenne----

—    Kou — je mag kiese — mot je nog beiter... ?

Boven werd een raam opgeschoven.

70