De gezellige staking

Daan Kropsla en schele Ko liepen bij hem. Zij waren zeer actieve leden der geduchte knokploeg en Smul was er erg verheugd over, dat Daan en Ko den vorigen dag uit preventieve hechtenis waren ontslagen. Vooral de „schele" kende hij als één die zich wist te doen gelden, als er handelend moest worden opgetreden. Pas achttien jaar oud had deze reeds het voorkomen en optreden van een volwassen man en was hij sterk als een beroepsvechter. Om zijn kracht en vlugheid was hij in het heele vak bekend en men vertelde van hem dat hij speelde met ijzeren buizen van honderd kilogram gewicht, waar anders twee mannen hun vrachtje aan hadden.

Dan volgden clubjes van drie en van vier, rijen van zes. Mannen met baarden om grauw-verweerde gezichten, in daagsche werkkleeren. Jongens in blauwe kielen en met knie-broekjes aan, jongelui in uitgaanspakje en met een sigarette in den mond.

Jan Colter die de „komiek” heette onder de vrienden, liep moppen te vertellen en haalde allerlei dwaze streken uit. Hij was erg gezocht bij de jongeren, die elkaar verdrongen om naast hem te loopen.

Stille Dorus, die bekend stond om zijn zwijgen, die 's morgens op zijn werk kwam en tot den avond bleef en zijn kameraden nauwelijks groette, liep in zijn eentje, lurkende aan een steenen pijp met langen steel. Als Jan-komiek een dienstmeid staande hield om schertsend haar snor op te draaien, snoot hij verachtelijk zijn neus voor dien onzin.

Ouwe-Kees, dooie-Hein, Frans-pruimtabak en Klaas-sterf-me-af sukkelden mee, meer op ’t gevoel dan op ’t gezicht. Zij waren de antiquiteiten van het bedrijf, ouwe mannetjes, allen boven de zestig. Zij waren nog uit den tijd van den zestienurigen arbeidsdag tegen een weekloon van

67