De gezellige staking

—    Is-ie soo-oo vervellend ? En ik vind juist....

—    ’t er juist een voor jou .... en voor mij, voegde hij knip-oogend toe. Maar zouden we niet een beetje voortmaken ? ’t Is al bij tienen.

—    Bai tiene!

Vlug nam ze zijn arm; hun gedrentel ging over in een fermen pas.

—    Ik geloof toch wel dat-ie me graag siet, al....

—    Al durft-ie er niet voor uit te komen!

Ze schaterlachten.

—    Nou overdraif je. Hai heift me al eins — een soen gevraagd.

—    Zoon schelm, rilde Jaap komisch-verontwaardigd. En toen ... ?

—    Toen heb ik ’m een tik gegeive.

—    Toen nam hij er zeker twee? Een voor de tik.

—    Gein kwestie van. Hai vroeg behoorlijk excuus en sei dat het hem speit.

Jozeph proestte het uit.

—    Toen maakte jij hem natuurlijk duidelijk dat-ie „een fatsoenlijk meisje voor had’’ dat er niet op gesteld was, te worden aangehaald.

—    Niet precies — maar een paar avonde daarna sag-ie me nog al laat met een jonge uit een bioscope komme.

—    Je bent me d’r eentje. .

Hij stak den vinger op — als wilde hij haar voorschrijven, ernstig te zijn. Maar Mientje — nou zonder malligheid — als we dien goeien jongen nou eens zoover brachten dat-ie je heusch vroeg.

—    ’k Mot ’m niet hebbe, haalde ze het neusje op.

—    En als ik hem weet in te praten dat je geen hekel aan hem hebt en hij er maar eens je ouwe op moest aanschieten.