De gezellige staking

z’n moeder en zij geeft hem een kwartje zakgeld. Een dubbeltje voor den barbier en een dubbeltje sigaren voor den zondag. De rest legt-ie weg in een apart potje.

—    Och seur — vertel wat anders. Hij is niet kwaad voor een maisie, wel?

—    Kwaad — kan je denken. Fatsoen en deugd in êen persoon.

Altijd vroeg naar bed en hij heeft nog nooit in de lik gezeten.

—    Boeh — rilde zij. Waarom haal je er dat bai?

—    Een doodnuchter iets, hoor. Een loodgieter die zich zelf respecteert moet minstens eens per jaar in de lik zitten. Nee maar — vraag hem maar gerust — bij die is nou niet zooveel gevaar. Als je een uitgedroogden tafelpoot neemt en je legt ’m een heelen winter achter de kachel dan kan-ie onmogelijk zoo droog zijn als jouw Colijntje.

’t Is een echt gemoedelijk, ordelievend, tevreden en tegelijk pessimistisch jongmensch, een waar toonbeeld van het type „jonge arbeider” zooals z’n zoogmoeder, de sociaal-demo-kratie ze vormt. Hij loopt ’s avonds met zijn zusters alle cursussen, praatavonden, gezellige, wetenschappelijke en propagandistische bijeenkomsten af die hij maar uit zijn lijf-krantje weet op te scharrelen en zondags gaat-i met zijn moeder van twee tot vier naar een lunchroom. Zondagsavonds blijft-ie thuis. Dan komt „nog een partijgenoot" op visite en dan brengen zij gezamenlijk den tijd gezellig door met te schelden op de „kapitalisten” en de „conservatieven” en op de uitzuigerij van het patronaat en op den duivel met z’n ouwe moer.

’t Zou een gezellige jongen zijn, als-ie niet zoo aarts-vervelend was en eens over iets anders wist te praten dan, wat zijn lijfkrantje hem heeft ingesmoesd.

62