De gezellige staking

Jozeph bemerkte haar ontroering; een stil ironisch lachje gleed om zijn mond. Hij streelde haar boezem, haar hals, haar knie.

Het weten dat ze van hem zou zijn, als hij haar wilde, voldeed hem voor het oogenblik; dezen avond verlangde hij niet méér. Wel wilde hij dat ze de zijne zou worden — maar niet dadelijk, niet onverhoeds. Geheel zelfstandig gegeven, wilde hij met haar vroolijk zijn en genieten, wanneer zij ten volle bewust zou zijn van wat ze hem gaf. Hij was niet cynisch genoeg om zonder nadenken te nemen wat het lot hem aanbood en te opgeruimd om niet zeker te willen zijn van den goeden afloop voor hij zich aan het genot overgaf.

Hij wilde haar wat kalmeeren,

—    Zeg nest dat je bent — moet jij ouwe getrouwde mannen verleiden.

Hij trok haar op zijn knie en kietelde haar in den hals, onder de armen .... Zij — plots opgeschrikt uit haar stemming van overgave, verweerde zich eerst — gaf zich dan over aan gilletjes-gelach.

—    O-o-ho — schai uit.... niet doen!

Ze wrong zich uit zijn armen en bleef op een kleinen afstand staan. Hij was een dwaas dat-ie haar niet genomen had dacht ze, maar ze vond het toch ook prettig — nu het weer voorbij was.

—    Je hadt het aardig te pakken kleintje, plaagde hij.

—    Waarom kietel je me dan soo ?

—    Dat bedoel ik niet!

—    Wat dan wel ? vroeg ze brutaal. Ze nam zich voor, zich nu groot te houden en hem geen voet meer te geven. Goed beschouwd had hij haar als een kind behandeld, wrokte ze, om haar zoo ver heen te brengen en er zelf onverschillig bij