De gezellige staking

maar gerust dat-ie eerlijk meent wat-ie zegt en dat hij zich geeft zooals hij is.

Zooals ik bijvoorbeeld. Ik ben dezen keer de persoon geweest die de lui tot staken heeft gebracht. Maar daarom blijf ik er nu juist geen verwoed voorstander van, zoolang ze zal duren. Je herinnert je natuurlijk, dat ik in het begin van mijn rede er tegen sprak____

—    Dat von-’k juist de gemeine truc.

—    Misschien was het dat wel — maar in ieder geval — ik vond het verbazend leuk. Ik wist op mijn duimpie wat de groote meerderheid wilde en hoe de mannen verlangden te worden toegesproken — maar ik wou eerst een beetje met de mannetjes spelen.

—    Noemt u dat speile?

—    Ik wel juffrouw — maar dat is iets dat u niet zoo direct begrijpt. Voor menig ander is het niet een spel — maar voor mij wel. Iemand bijvoorbeeld die zijn stukje brood, zij het nog zoo klein, min of meer verzekerd ziet — zal zoo niet spelen. En iemand die een goeie opleiding heeft genoten en zich daardoor de kans ziet gegeven door eigen kracht in de wereld vooruit te komen — die hoeft in het geheel niet te spelen.

Maar — als je nu eenmaal niets bent in de wereld en je hebt de hoop opgegeven ooit wat te worden — als je zelfs niet de zekerheid hebt van je snee brood met wagensmeer

—    als het noodlot, de omstandigheden je naar beneden duwen, maar je verdomt het en je wilt je ook niet verzuipen

—    dan moet je maar lachen om alles en iedereen in de wereld en je moet de heele santekraam beschouwen als een spelletje.

Ik kom er eerlijk voor uit, ik vind het dikwijls leuk die lui zoo toe te spreken. Het is hoegenaamd niet moeilijk. De

De gezellige staking. 4    49