De gezellige staking

—    Da’s sou — moar ik mot ’r eirst eintje pakke, bai me swoager in de Muierstraat; mot jij ouk wat?

—    Ik — dat weet je immers wel beter.

—    Nou joa wat sou ’t. Ik bin in andere tai-e ouk onthou-er moar souas ’t nou is — mot ’n mensch wat hebbe om de kou buite te hou-e. Neim pons of sou — as je gein drank lust.

—    Vooruit dan!

Een kwartier later liepen ze in de Utrechtsche straat.

—    Woar woun jai aigelijk, Ranschoen? vroeg Hein, die zich na den borrel al kameraadschappelijker ging voelen.

—    Ik ? Denk om dien knol! Meteen trok hij Smikkel voor een slippend paard uit den weg. Een oogenblik later stortte het dier neer.

—    Goa je mei?

—    Nee — ’k wil eerst dien knol overeind zien. Belabberd dat ze geen zand strooien op die hellingen. Span ’t paard af, meester, wendde hij zich tot den voerman.

—    Hou je bek d'r buiten.

—    Heb je het tegen mij — pats — pak aan!

Jozeph gaf den voerman na een schijnbeweging met den

linkerarm, een stoot met den rechter-vuist, zoodat hij wankelde en naast zijn paard terecht kwam. Zie je niet dat ik van de dierenbescherming ben. Span af!

De voerman van den vrachtwagen was opgekrabbeld en keek hem met matelooze minachting recht in de oogen.

—    Ik zal je moar niks doen — slampamper fen de dierenbescherming, schamperde hij. Je bint me postuur niet. As je een beitje keirel was — nam ik je mei de gracht op. Donder op! snauwde hij een paar straatvlegels toe die het paard

stonden te overreden op te staan____Hort sjek — v’ruit

knol — op zal je godzale eiuwig godgloeiend....

38