De gezellige staking

—    Dat sain nou je helde — schimpte Hein, bah. Goan an den hoal as hun kammeroade worre opgepikt.

—    Ze hadden misschien haast, lonkte Jozeph.

—    Dat sal wel. ’t Is anders ferschrikkelijk. Hoe kan d’r

ouit gods seigen op ruste — as 't begint met mourd en oan-randing____Kom — aju — ik goa....

—    Seg — wat nóu nog____wat motte ze dan doen ? Motte

ze de boel loate verpeste dour die rotmafferts____Woar-

four hebbe me dan een knokploeg ?

—    Hai smeirt ’m al, wrokte Gerrit van der Neut, die „den manke" werd genoemd wijl hij een broer had die scheef liep. Ik fertrouw 'm toch niet ferder dan ’k hem sien.

—    Hé Hein — wacht effies — ik loop mee zoo wijd----

Wat zeg jij ? O____van hem. Ja — hij is de eenige niet.

Hij komt er tenminste nog min of meer voor uit — maar hoeveel stiekemerds zouden er niet onder zijn?

—    Vast niet veul! beweerde Toon Hazelip.

—    Hé Hein____! Dat zal je meevallen jong____Je loopt

pas een paar jaar mee — ik ken ze langer dan vandaag. Moet je eerst zooveel hebben meegemaakt en ondervonden van je eigen kameraden als ik heb, dan wacht je je wel zoo vol vertrouwen over ze te spreken. — Ik smeer ’m.

—    Aju!

—    Tabé!

Jozeph zette er den pas in en haalde Hein weldra in.

—    Nou naar huis, hé! klopte hij hem vriendschappelijk op den schouder.

Hein bromde wat.

—    Ben je op stang?

—    Op stang — h’m — da’s ’t wourd niet. Maor ik find 't ellendig — dat je lui, die mourde en mishandele — as je alge moats mot behandele. Dat is gein optreide 36