De gezellige staking

omdat we eensgezind zijn? Is het uw verlangen dat we een besluit nemen bij acclamatie?

—    Joa — joa!

—    Stoa-oa-oake!

—    D’r zijn ommers gein teigestemmers!

—    En de mederne____

—    En de christelijke mafferts____

Daar deed een gejoel van uit den versten hoek komend, het geschreeuw bedaren. De vooraan zittenden keerden zich om; ze hoorden een nieuw geluid — dat een antwoord scheen te geven op de geuite vrees voor onderkruipers. Het klonk niet woest en opgewonden, maar vroolijk,bulder-lachend.

Twee opgeschoten jonge kerels droegen ieder een stok — waartusschen een breed doek was gespannen. Daarop waren met houtskool, groote letters geschreven.

Jongens omringden de dragers, hadden het grootste plei-zier, ravotten en zwaaiden met hun petten.

Jozeph keek scherp — kon niet direct de geschreven woorden lezen. Bestuurders stonden op — allen rekten hun halzen. Dan klonk — \iel op — een gejuich:

—    De knokploeg! De knokploeg! "

Het stond er; een ieder las nu duidelijk het opschrift dat de jonge kerels triomphantelijk door de zaal droegen.

Dat was het antwoord — het dreigement aan tegenstemmers en eventueele onderkruipers.

Het gezicht, het geluid, werkte als een electrische schok op de ruwe — in werk en weer geharde mannen. En, snel als het weerlicht, ging het van mond tot mond, tot het éen kreet was, een oorlogskreet vol woesten strijdzin:

—    De knokploeg! De knokploeg!

—    Weg met de mafferts — dood an de ferroajers!

28