De gezellige staking

dat de keirel sou bleif hange — sou kwiek as ’n oap —

was-ie ’t Had gekend____En — doar bin ik een meiter of

wat fan ’m af — en-ie loat me een gil — en doar ging-ie____

—    Dan had-ie den beiferd — zei Frans-pruimtabak na een oogenblik stilte.

—    De beverd? vroeg Joop — geloof je daaraan Frans? "Wat is dat eigenlijk? Misschien een ouwe-wijvepraatje.

—    Om de moan niet. De beiferd — dat is de beiferd — dat is as je four den dufel niet bang bint — en je kraigt

’t opeins en je goat beife — as ’n kind____Dan ben je niks

niemandal meir woard — en die nog nouit gebeift hebbe — nog niet four den sterkste keirel — die beife as de loaserai — as se den beiferd hebbe.... Dat noeme se de beiferd!

—    Heb jij het dan al meegemaakt?

—    Of ik het? Nou — eins en dat was genogt. Dat was mit Neilis fan der Neut — den broer fan den foar fan manke — Gerrit. We moste een gout schounmoake — boufe ’n steig — en doar kon je alleinig inkomme — fanuit de stroat met een lange leir. Moar die fan ons was een poar sporte te kort en ’t was eife ’n trek — om d’r fan in de gout te komme. Neilis doet ’t — en-ie moakt ’m schoun en-ie loat de modder sakke. Toen ’t was afgeloupe — sal-ie sich ouk op de leir loate sakke — moar-ie doet ’t niet. Ik roep — Neilis! Neilis! ’t goat makkelijk — moar-ie trekt s’n aige terug. Ik storm de leir op — en wat wil je — doar sat-ie in de gout te rille as ’n hondje — en de troane biggelde ’m langs se smoel. Wat heb ’k nou in me eite —? froag ik. Moar — ik kon proate wat ik wou — hai dorst ’r niet af — of ik had ’m d’er af motte gouie. Hij had den beiferd en-ie had liever ferrekt — dan dien stap te doen — op die leir onder de gout. En wat wil je? Se moste een andere leir

111