De gezellige staking

hoale — een lange — en ik bleif bai ’m sitte — of-ie ’n kind was. Hai had zich compleit noa beneide gebeifd. En toen ik op de nieuwe leir en eintje fan de gloase-wasscherai in de gout — mit ’n staigertouw dat ik om s’n laif had ge-droaid. En-ie liet ’m langs de leir sulle en ik hield ’m bai en anders had-ie d’r niet afgekomme.

—    Hij kon toch wel duizelig zijn geweest.

—    Sou — dan bleif-ie seiker ses moande duiselig. Al

dien taid dorst-ie gein leir op en-ie nam liefer de sak — dan dat-ie in ’n gout kwam, al was die goddourie een meiter breid. Nei — dat was de beiferd en as je dien kraigt — berg je dan moar____

—    Gebeurde dat ouk in het joar neigentigFrans? vroeg Nico van baas Hooglandt. Hij had zich definitief bij de stakers gevestigd en een troepje jongens bijeengeraapt waarmee hij op eigen gelegenheid de stad doortrok.

—    Nei oapie — dat gebeurde precies twei joar en drie weike loater.

—    Onthou ’t moar goed, maffertje, trok Joop hem aan de ooren.

—    Loat los — of ik kop je mal. Jonges....!

—    Nee — ik smeer ’m al. Aju!

—    Hei — Joup! schreeuwde Daan Kropsla.

—    En — wat had je?

—    Kom je ouk in de nachtploeg?

—    Dank je.

—    ’t Is four ein nacht te doen; de aiseren-pout kan 't niet allein af. D’r mot gewerkt worre ’s nachts — ’t kan niet anders — en we motte de lui snorre. Doe mei four ’n keir — ’t sal d’er wel heit toegoan. De skeile en de hoase-lip en de manke, de heile knokploeg temet doet fannacht mei.

112