De gezellige staking

—    Komt allemoaldourdat fereiniging-gemier, verklaarde hij. As je vroeger, as jonge — een petoale smoel had — dan leje se den lap d’r op. Geif nou’s sou’n oap ’n labberdoan ...

—    Dank je wel! wees Joop af.

—    Prebeir ’t eins. As tie ’t goed met je fourhet — sloat-' tie je alleinig four den grond.

—    En anders .... ?

—    En anders .... Se moste wat anders durrefe — oapies. As je sou'n kwiebes wat seit — dat-ie te beloaserd is ’nbout fast te houe .... of ’n stukkie loud bol te draife — danset-tie je ’n keil op fan medera en fan frai en fan pollitiek en fan den duf el met s’n ouwe moer. Weit je hoelang ik heb gewerkt toen ’k een jonge was.... hoefeil ure — oan ein dag.

—    Twee en twintig, raadde Joop.

—    Beloaser je me nou ?... Nei — dat was nog langer geleije. Nei — sestien ure — an ein dag. En weit wat je toen was?

—    Een werkezel?

—    Nei — tefreije! En nou werreke se godbeiter tien ure en wat binne se nou?

—    Tevreje?

—    Nei ferdomme — nou binne se luie slampampers en se gunne je gein paip tabak — doar!

—    Zou 't gaan vriezen Kees? vroeg Joop onverstoord.

—    Friese — ’t is me nog al wat taid. Binne dat teigeswour-dig mensche om teige forst te kanne. Se binne precies as ’t werk datte se moake; licht en dicht in mekoar en teige gein stoutje bestand. Je kraigt toch nouit weir die frieswinters fan twintig, dertig joar geleije.

Jan komiek had uitgezongen en zijn publiek verstrooide zich. De mees ten schoven achter Frans en Kees aan. De 108