Trouwen

70 TROUWEN.

Maar hoe het in hem woestte en brandde, de vreemde berusting die zijn geest had bevangen ontmachtte hem tot het trekken van conclusies en het handelen daarnaar. Hij kon niet meer wilvoldenken en hoezeer hij ook in liefde naar haar bleef smachten, overwon ten slotte het verlangen in hem, een grooten afstand, een breede kloof tusschen haar en hem te weten.

’s Avonds waren zijn huisgenooten nog niets wijzer omtrent het wezen der zaak. Rosa had Rebecca heel vriendelijk ontvangen ; ze hadden samen gewinkeld en thee gedronken bij Ledeboer. Maar, van een twist of zoo iets had ze niet gerept.

Den volgenden morgen voelde Simon zich nog êender, kon niets hem bewegen, Rosa te bezoeken. Toch, zei hem de kringloop van zijn gedachten, dat hij niet zoo maar kon wegblijven als een laf jongetje,