Trouwen

102 TROUWEN.

wereld ging beschouwen staande op het standpunt van geven en nemen, van ver-koopen en positie-innemen.

De zwijgende ruiten hadden zich voelen door-turen door de oogen van het jonge meisje, die de sterren vroegen wat liefde was. Later, hadden zich natte wimpers tegen ze aangedrukt, tranen langs ze latende glijden, als parelen van zout; tranen, die der groote, blauwe oogen waren ontperst door groot verdriet en tranen van spijt, om jong-meisjes onmacht.

Dit alles was tot het verleden gaan be-hooren en nu, sinds langen tijd, kenden de ruiten niéts van haar, dan dien starren blik, die tuurde in onverschillig voelen; tuurde, in waan van meerderheid, naar dat al-blauw, daarboven, in donkeren nacht en hellen morgen, als dacht zij, dat meisje, reeds lang het groote geheim te hebben opgelost....