Naar Rapidolië het zesde werelddeel

Gelijktijdig zetten de kinderen hun stokje aan het oor en luisterden. Zij hoorden een ezel balken.

Een kort poosje later naderde de grens van Vrede-Rijk. Aan den anderen kant stond de Eenoogige Ezel en balkte hun, van blijdschap, nog afschuwelijker dan gewoonlijk toe.

—    Eindelijk, eindelijk! riep hij. Ik wacht hier al op jullie sinds den ochtend na den proef van Olifant. Wat een poppekast was dat, hé? Dan kun je het bij mij anders zien.

Zijn kwaadspreken van Vrede-Rijk hinderde de kinderen zoo zeer, dat ze het liefst verder waren gegaan. Maar, nu ze de grens waren gepasseerd, reisde de grond niet meer. Daardoor bleef de omgeving hetzelfde. En ze beseften nu ook, dat ze het land van den Eenoog niet konden verlaten, vóór ze het een beetje hadden doorgeneusd. Daarvoor reisden ze immers.

Eenoog wenkte een kikvorsch die een eindje verder, naast een grooten krokodil

stond te zuigen op een rietje. De kikvorsch keek het groote dier streng aan, waarop het zich omkeerde naar Eenoog en op hem toeliep. Kikker sprong op zijn kop en trok een gezicht alsof hij aapjeskoetsier was. Hij liet hem voor den ezel halt houden.

— Opstappen, vrienden! bulkte Eenoog. Vooruit naar het paleis.

De kinderen stapten op den krokodil, die intusschen angstig naar het rietje in den kikvorsch zijn bek keek. Plotseling prikte die hem er dan ook mee, waarop het ondier met zijn passagiers vooruit stoof.

Manus draafde grinnikend naast dat zonderlinge voertuig en sprong op en af. Eenoog lachte daar balkend om. De hond vond het begin in dit land lang niet slecht en stelde zich van het verblijf veel grappigs voor. Vooral, als hij weer eens tijdelijk een tooverstokje machtig kon worden.

De weg was lang en scheen in geen jaren aangeveegd. Ook de weinige dorre boomen die ze voorbij gingen zaten zoo dik onder stof, dat Gerda het liefst was afgestapt om ze duchtig onder handen te nemen.

Een heuvel die oorspronkelijk met veelkleurige bloemen was begroeid, bleek te zijn gebruikt voor opslag van afval.

—    Wat een tergend verschil met Vrede-Rijk, fluisterde Gerda.

—    Wat kun je anders verwachten van een land waar een ezel regeert? antwoordde San.

—    Kom, laten we nu niet beginnen met brommen, vermaande Don. Mooi of leelijk, schoon of helder, het moet hier minstens belangwekkend genoeg zijn om rond te kijken. Hé, kijk eens!

Een ooievaar was uit nieuwsgierigheid neergestreken en liep statig naast den

94