Naar Rapidolië het zesde werelddeel

Toen de koning op den top stond wachtte hij de anderen af.

—    Hou je goed vast, waarschuwde hij Gerda.

En opeens rende de heele troep tegelijk den berg weer af. Beurtelings sprongen de beren over elkaar heen, zonder elkaar te raken of uit te glijden. De kinderen vonden het een prachtig kunststuk en een heerlijk spelletje. Ze hadden er nu geen spijt meer van, dat ze met de beren hadden kennis gemaakt.

Beneden aangekomen moesten ze op ijsblokken zitten om de vertooningen der beren te aanschouwen. Eerst een wedloop voor de jongeren. Die maakten er echter een pretje van en waren er meer op uit elkaar te doen struikelen dan om zelf het eerst aan te komen. Daarna kwam een beer der lijfwacht met stok in zijn bek aangeloopen.

—    Jongens, dat is een roeispaan! riep Don verwonderd en snelde er heen. Hij nam haar in de handen en bekeek haar nauwkeurig. In het handvat waren twee letters gesneden: W. B.

—    Willem Barentsz! riep San verrast toen hij ze zag. Dan moet hij met Heemskerk hier overwinterd hebben.

—    Ónmogelijk! riep Elly ongeloovig.

Hoe kan dat hout zoovele honderden jaren lang zijn goed gebleven?

—    Niets onmogelijk, beweerde Don. Ze hadden haar waarschijnlijk op het ijs laten liggen en daar is ze geheel ingevroren. Er kon daardoor geen lucht bij komen en zoodoende kon het hout niet rotten.

Jongens, als we dat in de krant zetten, worden we beroemd.

Nu grepen twee beren de roeispaan in den bek en de anderen sprongen er over heen. Daarna zetten zich de beren op twee andere, en zoo al hooger. Tenslotte stonden er twee maal vier beren boven elkaar en hielden de bovenste de roeispaan vast. Toen was de koning de eenige die er over heen kwam.

Na het hoogspringen werd een spiegelgevecht vertoond. Onder vreeselijk gebrul stoven twee partijen op elkaar toe en poogden elkaar omver te loopen. Die te oud waren om te vechten, zaten naar het spel te kijken en bliezen daarbij op holle beenderen. De muziek klonk afgrijzelijk, maar de kinderen zetten een gezicht alsof ze haar prachtig vonden.

Intusschen scheen het gevecht al ernstiger te worden: hier en daar bloedde een beer en beet dan heftig van zich af. Plotseling herinnerde Don zich dat de Toovenaar de beesten maar voor drie uren had tam gemaakt.

Was de tijd al voorbij? Oeen hunner had een horloge bij zich.

f3

3