Naar Rapidolië het zesde werelddeel

• Waarom zou hij dat? Elk voordeeltje dat hij verlangt kan hij onmiddellijk krijgen door het te denken.

De geleider bracht hen achtereenvolgens naar een schilder, een kleederont-werper en een kok. Ze waren drie gemoedelijke bazen, die met een balletje speelden, terwijl hun gedachten zich in de lucht afteekenden en door een Rapido-graaf werd opgenomen.

De kinderen bewonderden een fantastisch schilderstuk.

—    Jammer dat zooiets niet op linnen wordt gebracht, zei Don. Er gaat nu veel moois verloren.

—    Maar waarom dan toch? vroeg de jongen, die hun den weg wees.

—    Wel, als dat moois op linnen was geschilderd zou je er de wanden der woonhuizen mee kunnen versieren.

—    Een kunstwerk aan een wand hangen? Waar denk je aan?

—    Of in een Museum, zei San. Een paar honderd van die mooie stukken maken al een aardige verzameling. Als je ooit in ons land komt, moet je onze Musea eens bezichtigen. Daar hangen ontelbare schilderwerken waaronder

stukken die honderden jaren oud zijn.

— Waarom zou ik in een Museum gaan, als ik ze overal kan zien ? vroeg de geleider verwonderd. Als tien Rapidografen een half uur draaien, zie je, zoover je oog reikt, niet anders dan kleurige kunstwerken en allemaal onder de beste belichting.

Op dat oogenblik kwamen Manus en de Uil aangedrenteld.

De hond scheen zijn goeden luim verloren te hebben en liet den kop hangen.

—    Wat is er met hem gebeurd? vroeg Oerda den Uil, deelnemend.

Deze klepperde, schouderophalend, met de vleugels.

—    Hij wou persé door het Oog van Rapidolië zien en dat heeft hem bedroefd.

De kinderen zagen nu dat Manus tranen in de oogen had.

—    Ik heb Miepie gezien, blafte hij stotterend, en ze lust haar melk niet meer. En een pracht van een kluif ligt doelloos op de binnenplaats.

Dit zeggend wees hij naar een monument, waarop een naald hoog oprankte. Tegelijkertijd wenschten de kinderen zich daar te zijn, om ook even door het Oog te zien.

Ze zweefden omhoog, zaten weldra op een galerijtje. Voor hen draaide een heldere ster.

Toen ze er door keken, zag elk hunner in eigen huiskamer. De ouders zaten terneergeslagen aan tafel en keken zwijgend op een krant. Er stond een groote advertentie in.

Waarde Rapido.

Zend onze kinderen alsjeblieft naar huis, al is het maar voor een kort poosje. We verlangen zoozeer naar hen.

De ouders van Don, San, Oerda en Elly.

126