Casa Bianca

minde steenpuist-familie naar elders ging vertrekken.

En nu stonden Jo en haar vriendinnetje Dien met de neusjes platgedrukt tegen ’t raam om den laatsten verhuiswagen te zien opladen.

„Kijk es, daar wordt de slee van Toontje erin gestopt”, lachte Jo. „Daar kan ie nu andere kinderen mee tegen de beenen rijden”.

,,Ik hoop, dat er daar jongens zijn, die het edele drietal lekker zullen aframmelen”, zei Dien wraakgierig. ,,Ja”, zei Jo van harte. „Moeder wilde nooit hebben, dat Rob ze afknokte, maar ik verzeker je, dat z’n handen jeukten om ze een flink pak te geven”.

De verhuiswagen was eindelijk volgeladen en nu kwam er een groot rijtuig voor, dat de steen-puisten-familie naar den trein zou brengen. Bij het instappen keken de jongetjes nog even naar het huis van de buren en zagen voor het raam Jo en Dien met gekruiste armen staan.

„Jullie krijgen het Heilige Kruis na, schatte-bollen!” gilde Jo. Drie tongen werden gelijktijdig uitgestoken en toen zette het rijtuig zich in beweging.

In de kamer pakte Jo, Dien beet en met z’n beiden dansten ze een woesten oorlogsdans als vreugde-uiting over het vertrek der lieve buren.

9