Casa Bianca

„Ja, allicht,” zei oom Wim, terwijl hij haar plagend aankeek.

„Zijn de veeren banden klaar, schattemams en mogen we ze zien?” vroeg Jo, terwijl ze op de leuning van Moeder’s stoel ging zitten.

,, Als Loe en Rob er zijn, zal ik ze voor je halen. Gaan jullie nu zoolang in den tuin spelen en wacht geduldig tot de andere roodhuiden er zijn.

De meisjes hoefden niet lang te wachten, al heel gauw verschenen de twee andere leden van de Indianen-club en nu werd moeder door het viertal overrompeld en moest ze wel toegeven aan hun smeekbeden om nu toch de veeren banden te laten zien.

„Weet je wat we doen moesten,” klonk eensklaps oom Wim’s stem uit de serre. „We moesten jullie maar meteen even in het pak steken,dan houden we repetitie voor de officieele receptie op morgen in jullie wigwam.” Dat gaf natuurlijk een gejuich van belang!

Oom Wim pakte z’n teekenboeltje bij elkaar ^en beval het viertal mee te gaan naar z’n slaap-salon, waar de verkleed-partij zou plaats hebben.

,, W orden we nog geschminkt, oom?” vroeg Rob.

„Nou, bij jullie, bruine rakkers is dat niet noodig, maar Dien en Loe mogen wel een tikje rood en bruin hebben.”

„Hè, toe oom, wij ook wat,” smeekte Jo, die ’t juist zoo echt vond om ’n beetje bijgewerkt te worden.

58