Casa Bianca

„F’luut dan maar!” zei Rob, z’n geliefkoosde uitdrukking voor „vooruit” gebruikende.

Ze gingen weer ijverig aan het werk en toen ze eindelijk ophielden om het beloofde kopje thee bij moeder te gaan halen, waren ze ieder naar krachten, al een goed eind gevorderd.

Na een paar dagen was dan ook de grond gereed om de zaadjes in ontvangst te nemen.

Toen gingen vader en moeder er met de meisjes op uit om de bloemzaadjes te koopen.

Het gaf heel wat geredeneer in den zaadwinkel De meisjes wilden liefst alle soorten bloemen hebben, maar vader vond beter van eenige soorten een flink aantal pakjes te nemen.

Eindelijk was dan alles uitgezocht, en nu togen ze naar de bloemenmarkt, waar vader de viooltjes zou koopen.

’t Was er heerlijk rumoerig en het rook er zalig naar bloemen.

De meisjes hadden dollen schik en gingen van den eenen koopman naar den anderen om te zien, wie de goedkoopste en fleurigste had.

Juffrouwen met potjes geraniums in den arm en jengelende kinderen aan haar rokken liepen met kennersblikken de verschillende potjes te bekijken.

,,Da’ benne effetief mooie, juffie,” zei een der vrouwtjes tegen Jo. „De paarse lefe ’t lengst.”

Jo kneep Dien in d’r arm en ze bedwongen een proestlach.

26