Casa Bianca

dan de rest van den tuin netjes in orde maken.” Rob begon er wat voor te voelen, hij wilde het toch niet gaarne afleggen tegen de buren-kinderen.

„Ik zal er vanmiddag es met Loe over spreken,” beloofde hij. „als hij er ook zin in heeft, gaan we de boel samen omspitten.”

„Loe” was Robs vriend, die twee waren vanaf hun zesde jaar onafscheidelijk en Rob zou nooit aan een spel of liefhebberij meedoen, waar Loe niets voor voelde.

En omgekeerd was ’t ook zoo, Rob’s voorstellen hadden bij Loe altijd volle instemming.

Jo had dus alle hoop, dat er begonnen zou worden met de werkzaamheden aan den tuin.

Dien middag na vieren kwam Loe mee naar huis en begonnen de besprekingen over den aan te leggen tuin.

Jo en Dien waren natuurlijk ook present en er werd hun welwillend toegestaan hun meening te ■willen zeggen over een en ander.

„Zeg, joh, we moeten ’m eerst omspitten, da’s nogal glad,” zei Rob.

,,’n Lekker werkie!” vond Loe. „Wat betaal je me voor me hulp? De arbeidskrachten worden tegenwoordig goed betaald.

„Zal je gewaar worden,” lachte Rob. „Ik zal er es voor komme dansen!”

„Kunnen wij meehelpen met spitten?” vroeg Jo „Och schaap,” spotte Loe, „mot je die dunne

22