Wisselend getij

87

Toen ze voor hun huis aankwam zag ze de auto van haar zwager staan.

„Die kunnen maar lekker hun auto houden,” dacht ze verbitterd en het tikje jalouzie, dat altijd in Pim was op de getrouwde zuster laaide op dit oogenblik heftig op.

„Haar loopt nu ook alles mee in het leven, een man zoo-als er maar één op de duizend is, een schat van ’n huis en een auto!”

Pol zag direct toen Pim binnen kwam, dat de barometer op storm stond en ze vond het jammer, dat nu net Chita er was, die op Pim werkte als de roode lap op den stier.

De jonge vrouw die met haar moeder zat te praten, keek verheugd op toen Pim binnen kwam.

„Zoo kind,” begroette ze haar met een hartelijke kus. „Jullie hebt ’t maar heerlijk gehad, hoor ik.”

Pim’s blikken gleden langs de elegante verschijning in het modieuse voorjaarstoilet.

„Wel noodig,” dacht ze spin-nijdig, „dat Chita zich zóó elegant kleedt in dat gehucht. Ze lijkt wel mal! steekt ze natuurlijk al die eenvoudige stoetels de oogen mee uit!”

„Maarten komt op de koffie, moeder, dan spreekt ie meteen met jullie af wanneer je beschermeling kan komen,” zei de jonge vrouw.

„Beschermeling!” spotte Pim. „Net weer wat voor jou om dat uit te vinden, ’t Klinkt zoo heerlijk van boven af.”

De mooie donkere oogen van mevrouw van Oosterwyck keken een oogenblik heel boos naar de jongere zuster en ze was op het punt een hatelijkheid terug te zeggen. Maar ze slikte die bijtijds in en wendde zich weer tot haar moeder.

„We hebben alles zoo ingericht, dat u allemaal bij ons kunt logeeren en op uw gemak de woning in orde kunt maken.”

„Is dat nu niet te druk voor jullie?” vroeg haar moeder.

„Heelemaal niet 't Is toch veel prettiger, dan in zoo’n