We slaan er ons door

6

Wanneer ze, ieder aan een kant, op de leuning van zijn stoel zaten en vrolijk koutten, dan ging zijn brede hand strelend over de zijige, blonde haren van moeder en zoon.

Toet had zich dan zo buitengesloten gevoeld, net of ze niet hoorde 'bij het gezin.

En de vader, moe, , in zichzelf gekeerd, had nooit haar hunkerende blik, die vroeg om wat belangstelling, wat hartelijkheid, opgelet.

Zijn luttele vrije uren werden in beslag genomen door Maatje, zijn veel jongere levenslustige vrouw, die hem dan meesleepte naar de vele kennissen en vrienden. De naar de stille rust van zijn eigen huis snakkende man, was niet sterk genoeg geweest haar dit te weigeren en, nog altijd onder de bekoring van dit zoveel jongere, gratieuse wezentje, dat alleen maar voelde voor uitgaan en pret maken, had hij al haar wensen en verlangens ingewilligd en haar verwend, zoals sommige vaders hun dochters verwennen.

Ach, ’t had allemaal gemaakt, dat Toet zich achteruit gezet en teveel 'had gevoeld in het gezin, ’t Had ingewerkt op haar humeur en de huisgenoten, de vrienden, ze hadden Toet eenparig beschouwd als een zuur, ontevreden meisje, dat een hemelsbreed verschil vormde met haar charmante moeder en bizonder 'beminnelijke en vlotte broer Peter.

Zo was het geweest, toen er besloten werd, dat Toet in Holland zou gaan studeren en zo was het gebleven al die jaren, dat het meisje in Holland was, bij een tante, die haar niet begreep en meer voelde voor uitgaan en bridgen, dan voor het naar warmte hunkerende nichtje.

De brieven, die Toet uit Indië kreeg, toonden niet de minste belangstelling voor haar doen en laten, de brieven, die ze terug schreef, waren koel en zakelijk.

Maar was Toet in haar brieven gebleven die ze was, innerlijk had er een grote verandering met het meisje plaats gevonden.

De eerste jaren van haar verblijf in Holland waren een