We slaan er ons door

55

strijd heeft gevoerd en in het begin een even grote afschuw van lesgeven had als ik ’t nu heb. O, ik zou ’t niet zo naar vinden, als ik maar niet altijd het idee had, dat die kinderen mij de baas zijn. En nu morgen dat nieuwe nummertje! Een volwassen jongedame, kersvers uit Indië, met ’t nodige superioriteitsgevoel! O, hemel, hoe sla ik me daar doorheen?”

’s Middags aan tafel, vertelde ze haar moeder, dat Jet haar baan kwijt raakte en dan, als terloops, van Bea’s plannen.

„Hoe akelig voor Jet,” interesseerde mevrouw van Berkel zich direct.

„Laat ze gerust bij ons komen wonen tot ze iets geschikts heeft gevonden.”

„Dat was nou weer echt moeder,” dacht Til. „En moeder zei het of ’t de gewoonste zaak van de wereld was, terwijl ze ’t zelf toch ook niet zó breed had.”

„Ik denk niet, dat ze ’t zal accepteren,” zei ze dan. „Els’ moeder loopt ook al met het plan rond haar huisvesting aan te bieden, maar Els weet zeker, dat Jet te trots zal zijn om hulp van anderen aan te nemen. En die zijn nogal familie van haar. Maar wat denkt u van het plan Bea?”

„Dat je jong moet zijn om zoiets aan te durven. Er komt héél wat bij kijken en ik denk, dat Bea dit wel een beetje onderschat. Fris en origineel lijkt ’t me wel, maar ’t is iets wat moet groeien en niet zo vlug zal gaan als jullie misschien denken. En of ze dat nu kunnen uitzingen, daar twijfel ik aan.”

„Och, als ze de kamers kunnen verhuren, dan zou ’t misschien wel lukken.”

„Ja, als!”

„Zeg, moeder?”

„Ja, kind?”

„’t Is nog niet zo ver, maar als ’t er van komt, zouden wij dan niet met hudje en mudje bij ze in kunnen trekken? ik