Wending

79

Titia rustig, „Het heeft me heusch moeite genoeg gekost om dit kleine beetje te bereiken. Ik was net zoo gauw tot critiseeren, tot bespotten klaar als.... eigenlijk als alle jonge menschen. Een oudere vriendin heeft me leeren inzien, dat het beter is, ieder mensch te leeren begrijpen, en niet te snel te oor-deelen.”

„Mevrouw van Haren, natuurlijk!" schaterde Chita hel op, maar in haar lach was een schrille klank.

„Ja," zei Titia en haar klare oogen keken Chita vast aan.

„Mevrouw van Haren; en ik kan je zeggen, dat deze moederlijke vriendin me de wereld van een heel anderen kant liet zien en ik héél dankbaar ben, haar ontmoet te hebben."

„’t Is een wereld-hervormster," spotte Chita. „Ze moest gaan preeken in de Parken en op Pleinen! Zou je eens zien wat een volgelingen ze zou krijgen!"

Egon Peltz, die, z'n onafscheidelijke pijp bekau-wend, in een hoekje van de hall zat, luisterde met aandacht naar het gesprek van de meisjes, keek naar Chita’s spottend- en naar Titia's rustig gelaat.

En toen deed hij iets, wat hij niet vaak deed, hij legde de pijp neer, vouwde zijn handen in een en bleef turen naar Titia.

„Ze is één van de weinige vrouwen, die ik in mijn leven ontmoet heb, welke ruim denkt en een helder oordeel heeft," dacht hij en hiermee velde hij een weinig vleiend oordeel over het grootste deel der vrouwen.