Wending

71

wachtte tot de Spaansche serenade ten einde was. Dan slenterde ze het terras op, tot waar Kees Ver-nout zat en smeet den gulden op tafel.

,,Chita!” 't Was Wim, die het verontwaardigd riep en hij was niet de eenige, die Chita's onkiesch gedrag hinderlijk vond.

Maar Kees Vernout lichtte met zwier zijn sombrero, en den gulden met overdreven gebaar aan z'n hart drukkend, zei hij met een stem waaruit spot en kwasi dankbaarheid sprak:

,,Le doy mil gracias, Senorita.”