Wending

69

de klompen. Met hoeveel dollar-prinsesjes ik er gekiekt ben, weet ik niet!”

„Verdiende u er veel geld?” vroeg Kurt belangstellend.

„Meer dan ik had kunnen droomen. Maar het meeste geld heb ik in Florida verdiend, waar ik in de groote hotels drie liedjes — niets meer en niets minder — mocht zingen, waar ik vijftig dollar voor kreeg. In die dagen voelde ik me een.... Sir Mason!"

„Dan had ik er maar rustig gebleven,” zei Chita snibbig.

„Och, i k geef niet veel om geld! Ik was al heel gauw beu van alle weelde en luxe-vertoon in Florida en ik ging weer zwerven, van het eene land naar het andere, soms sans le sou maar geen haar minder gelukkig dan in het protzige Florida!"

„En begon u toen weer te verlangen naar het vaderland?” vroeg Egon.

„Misschien! ik weet het niet. Ik voel wel, dat ik hier ook niet lang zal blijven! Het badplaatsen-gedoe is ook niet aanlokkelijk. Maar ik haal in ieder geval aardig m'n kostje op! Van de opbrengst neem ik eenige weken vacantie. Ga ik heerlijk op de hei liggen, naar de lucht kijken!”

„Een eigenaardig bestaan," vond Tom.

„Tja, daar kunt u niet zoo inkomen, dat kan ik me voorstellen.”

Was er sarcasme in zijn toon? dacht Tom. In ieder geval een vreemdsoortig heerschap en hij keek op onbeschaamde wijze naar Chita,