Wending

65

na blijf suffen over haar zedenpreek. Zal haar niet glad zitten! ga me fijn aankleeden en naar beneden, kijken of de lui er nog zitten.

Met zorg koos ze een jurk uit, die men nog geen enkelen keer van haar gezien had, en toen ze in de aardige japon van gebloemde, dunne stof stak, den grooten stroohoed met de guirlande van donker-roode rozen opzette, en haar spiegelbeeld toelachte, zei ze — en in haar stem was een mengeling van overmoed en bitterheid —: „Zoo, nu heeft Chita aan zichzelf gewerkt."

Er ging een luid hoera op, toen ze op het terras verscheen, waar de heele kring nog bijeen zat.

„Wat zie je er beeldig uit!" riep Eef en ze beaamden het allen.

„Ga je uit?”

„Weet ik nog niet. Wat doen jullie?"

„Luierend genieten."

„Zijn er al plannen gemaakt?”

„Vele, maar niet voor vandaag."

„Kijk eens!" riep Wim. „Daar komt onze troubadour weer aan. Leuken kop heeft die kerel wel. Hij moest nog een liedje voor ons kweelen."

De jongeman met de gitaar, die kort tevoren voor hen gezongen had, kwam voorbij en werd aangeklampt.

„Zeg we kunnen hem voor onzen cabaret-avond vragen," zei Titia.

„Een idee!”

„Wat voor 'n cabaret-avond?” vroeg Chita.

Wending*    5