Wending

64

maken tot een vrouw, die op heel wat hooger plan staat, dan het flirtende, grillige weeldepopje nu doet."

Chita steigerde inwendig. Waar bemoeide dat mensch zich inderdaad mee. En ze deed of ze haar, Chita, al jarenlang kende. Allercharmantst niemendalletje! Eer ze zoo'n stijve hark werd als die mevrouw van Haren, kon ze lang wachten! Want met al haar weldadigheid en belezenheid en zich interes-seeren voor politiek, was ze toch maar een buitenmodels tante. Bah! ze wou, dat het mensch opvloog. Zoo'n wereldhervormster! on ver dragelijk, zulke menschen, die iedereen willen verbeteren. Gelukkig, daar stapte haar man het balcon op. Zou die haar ook gaan kapittelen?

O, hij kwam vragen of vrouwlief mee ging wandelen, moeder zou ook meegaan. Wat een sympathie voor moeder! ze lieten vader zoo'n beetje links liggen. Eigenlijk karakterloos van moeder om dan zoo dik met hen te zijn.

Maar och, vader moedigde die vriendschap zelf aan. Natuurlijk! connecties! hij was maar niet in zijn nopjes, dat Wim en zij zoo chaud met de van Eerdentelgen waren, Wim kreeg waarachtig z’n veelbegeer-den cigaretten-koker.

Als zij zich met Tom zou verloven gaf vader haar grif een two-seater. Poeh! kon ie denken! voor geen tien two-seaters! O, de van Haren’s hoepelden gelukkig op. Dag mevrouw, dag meneer, pleizierige wandeling! Het mensch denkt nu natuurlijk, dat ik