Wending

33

dacht, dat dit zusje van Weldam wel een ongelooflijk knap meisje was.

Daar sloeg ze loom de oogen op en Tom keek voor zich als een op kwaad betrapte schooljongen.

„Voorstellen overbodig," lachte Chita onbevangen, terwijl ze opveerde uit den ligstoel en hem haar hand reikte.

„Küsz' die Hand, meine Gnadige," zei hij, in een poging om niet minder onbevangen te doen.

„Gaat U meespelen?” vroeg Chita zich weer neervlijende.

„Ik voel er eigenlijk meer voor om hier neer te strijken, 't Is daar looiïg!"

„Ja. Ik bewonder hun uithoudingsvermogen, Maar wat moet je hier ook anders doen. Je baadt of je tennist,"

„Zeg lui!” riep Tom naar de tennissers, „’t Is me toch te warm, ik blijf hier maar bakken.”

„Je bent een vent van niks!" schreeuwde Wim terug.

Tom maakte van z'n zeilkiel een hoofdkussen, vlijde zich zóó op het gras neer, dat hij Chita in het gelaat kon zien.

„Rookt u?” hij hield haar een sigaretten-étui voor, één, waar Wim al tijden lang vergeefs z'n vader om zeurde,

Chita keek even naar het sigarettenmerk. Dan zei ze loom:

„Dank u, ik rook geen Engelsche sigaretten."

Wending*    3