Wending

24

En dat was iets, wat moeder Weldam uitmuntend kon, zich schikken.

Eigenlijk kon ze dit zóó goed, dat ze in haar eigen huis een nul zonder waarde was geworden, In haar zucht om het iedereen naar den zin te maken, den barometer van de verschillende botsende naturen in evenwicht te houden, was ze geworden de zenuwachtige, schichtige vrouw, het stootblok van man, kinderen en personeel.

Onder alle vrienden en kennissen van het gezin, was er niet één, die de schat van liefde en onbaatzuchtigheid, die in haar was, wist aan te voelen of te waardeeren, Ze vonden haar hoogstens een goed zeurtje, dat men gewend was te behandelen als een nog niet volwassen kind, en waarom men naar hartelust kon schaterlachen.

Met haar eigen familie, d'r broer en zussen, die buiten woonden, had ze, ook al terwille van haar man, vrijwel gebroken, tenminste, ze werden in het groote huis in de deftige straat, bij hooge uitzondering ontvangen, Maar op verjaardagen of andere feestelijke gelegenheden, ging ze hen bezoeken, bracht ze hen groote cadeaux en voelde ze zich vervreemd van hen.

Ze was in hun oogen de deftige, rijke zuster en er was een niet te overbruggen afstand gekomen tus-schen haar en de wel goed gesitueerde, maar eenvoudig gebleven tuindersgezinnen. Wat ze er eerst gehoopt had te vinden, de innige gemoedelijkheid vati het ouderlijk huis, vond ze er niet meer terug-