Wending

106

geen wonder zijn! je lijkt wel stapelgek om met zulk weer te baden! Waarom trek je zoo'n gezicht? spreek ik te hard naar je zin? Ja, ja, eerst doen als een idioot en dan ziek! zulke kinderen heb je nog nooit bijgewoond!"

„Man, laat haar nu maar rustig liggen,” zei met waren heldenmoed mevrouw.

„Jij geeft haar natuurlijk weer gelijk. I k ben de hardvochtige vader en z ij het slachtoffer. Gekkenboel hier! bah!”

Er werd aan de deur geklopt en meneer, die juist nijdig naar buiten wilde stormen, stuitte op den bad-dokter.

„Ik heb dokter Boomstra getelefoneerd,” helderde mevrouw op,

„Nonsens!” bromde meneer, alleen voor haar verstaanbaar en hij begaf zich naar de zitkamer.

Hier zat hij inwendig te foeteren over al het gezeur, dat h ij altijd met z'n kinderen had en over de overdreven bezorgdheid van z'n vrouw, die voor een gevatte kou een dokter liet halen.

Toen na een tijdje zijn vrouw en de dokter binnen kwamen schrok hij wakker uit het aangename tukje, dat hij iederen dag na de copieuse lunch placht te doen.

Hij zag direct, dat de dokter ernstig keek en z'n vrouw angstig. Dit laatste was hij gewend en het baarde hem geen zorg.

„En.... wat zegt u van ons meisje?” vroeg hij op den hem eigen klaroenenden toon.