Niet lang hebben ze echter geduld om naar het gesprek der oudere menschen te luisteren en ze gaan de werktuigen weer opzoeken.
Karel en Puckie staan samen op den schommel, ze gaan verbazend hoog en Chris roept ze van beneden toe: „Jongens, niet meer opzetten, jullie hebt slappe touwen.”
De jongens blijven nu rustig staan en suizen heerlijk in volle vaart door de lucht. Dan opeens wil Paul, de anders zoo voorzichtige, het moment waarnemen dat ze hoog in de lucht zijn om onder door te kruipen en zoo bij de jongens aan den anderen kant te komen.
Plotseling struikelt hij, en krijgt net den schommel, die in volle vaart is, tegen de heup aan.
Zonder een kreet te geven, valt hij neer en blijft met gesloten oogen liggen.
Twee jongens houden de schommel tegen, Ambro vliegt naar Dr. Reens, de anderen staan met angstige gezichten om Paul heen, die bewusteloos temeer ligt.
In minder dan geen tijd zijn Dr. Reens en de dames bij Paul.
Dr. Reens neemt het bewustelooze ventje voorzichtig in de armen en draagt hem in een bij den tuin gelegen zaal.
Mevrouw gaat met hem mee. Ze is geheel van streek door het ongeluk.
De anderen blijven in angstig afwachten buiten staan.
Na een kwartier komt Dr. Reens weer buiten,
82