Het hol van Kaan

Het is een zwaar werk, want de fietsmolen is bestemd voor twintig passagiers en is dns niet zoo gemakkelijk in beweging te krijgen. Dit spelletje kost ze dan ook veel inspanning. Gelukkig komen er meer liefhebbers, waaronder een tamelijk^ corpulenten heer, die zijn hart nog eens wil ophalen aan een liefhebberij uit zijn jeugd en duchtig meetrapt, waarop ’t met een flink vaartje in ’t rond gaat.

Daar komt ’t zusje van Karel aankondigen dat de limonade op tafel staat.

En nu laten de jongens alle werktuigen in den steek en hollen naar de tafel, waar mevrouw zit en de volle limonadeglazen hun liefelijk toelonken.

En dan komt ook de groote doos met taartjes te voorschijn en is ’t een lang gezoek in de doos vol heerlijkheden eer ieder z’n uitverkorene te pakken heeft.

„Moeder, mogen we roeien,” vraagt Karel als drank en taartjes naar binnen gewerkt zijn.

„Volstrekt niet, je weet wel, dat ik ’t nooit wil hebben als Yader er niet bij is.”

„Maar als die dikke heer nou met ons meegaat F’ „Dikke heer?” vraagt mevrouw verwonderd.

„Ja, die daar gindsch zit, hij heeft ons ook zoo fijn met fiets-trappen geholpen.”

„Met die dikkert ga ik niet in een bootje,” zegt Paul. „Dan zinken we vast.”

„Daar hê-je de bangert weer,” zegt Chris, die nooit nalaten kan Paul even te plagen.

„Maar jongens,” zegt mevrouw weifelend. „Ik weet heelemaal niet, of die mijnheer er lust in

76